Unknown

همانطور که ممکن است بدانید، یکی از مشکلات مردم پس از سانحه این است که افراد ، نگران حال دیگر اعضای خانواده و بستگان خویشند؛ مثلاْ در بم بعد از اینکه کشته ها را از زیر آوار بیرون می آوردند، بلافاصله آنها را خاک می کردند؛ بدون اینکه اعضای خانواده شان آنها را ببینند یا حتی از اینکه بستگانشان مرده اند، اطلاع داشته باشند و این استرس زیادی را به آنها وارد میکرد.چقدر خوب است که سیستمهای اطلاع رسانی در سوانح، برای اعلام اسامی کشته شدگان  یا اطلاع رسانی در مورد محلی که هر یک از مجروحان به آنجا منتقل شده اند، وجود داشته باشد تا حداقل مردم در این شرایط ، نگران اعضای خانواده شان نباشند.کافی است از طریق رادیو اسامی اعلام شود و همچنین اطلاع رسانی های دیگری هم صورت بگیرد؛ البته در بم تا حدودی این اطلاع رسانی وجود داشت.

برنامه ریزی برای مدیریت بحران می تواند حتی در سطح یک خانواده هم انجام شود، به عنوان مثال فرض کنید در یک خانواده مادر خانواده در آشپزخانه است، پدر در محل کارش، یکی از بچه ها به مدرسه رفته و آن یکی هم به دانشگاه، اعضای این خانواده در شرایط عادی هم حداقل حدود ۲ ساعت طول می کشد تا خود را به هم برسانند(مثلاً در شهری مانند تهران) ، چه برسد به هنگام حادثه که دیگر ترافیک به دلیل فعالیتهای امداد و نجات و... بیشتر هم می شود؛ پس از قبل از وقوع سانحه ، بهتر است اعضای خانواده محل مشخصی (مثلاْ پارک سر کوچه) را به عنوان محل قرار و ملاقات با دیگر اعضای خانواده ،پس از سانحه، در نظر بگیرند تا دیگر لازم نباشد هر کدام به سراغ دیگری برود یا نگران حال هم باشند